Mantelzorger Theresa: 'Ik werd diep in mijn hart geraakt.'

'In 2017 kreeg mijn moeder de diagnose Alzheimer. Dat is nu dus ruim vijf jaar geleden. Ondanks dat je vantevoren voelt dat er iets mis is, krijg je dan toch een klap', vertelt Theresa. 

'Eind 2019 was mijn eerste ervaring met Diva Dichtbij. Destijds was mijn moeder nog actief. Ze zat dan wel in een rolstoel, maar ze kon nog veel zelf. Zelf eten, reageren. Er werd toen voor haar een Indonesisch liedje gezongen: Nina Bobo. Ik zag hoe ze werd geactiveerd door de muziek. Ze leefde op en werd echt geprikkeld. Mijn moeder heeft afasie. Dat is een hersenletsel waardoor je taalgebruik niet meer goed functioneert. En toch zei ze dankjewel na het optreden. Dat was onwijs bijzonder om te ervaren. Ook voor mij.'

Inmiddels ligt de moeder van Theresa voornamelijk op bed. 'Ik zie mijn moeder steeds meer achteruit gaan. Dat is schreinend om te zien. Gelukkig zijn er wel nog steeds af en toe momenten dat we haar kunnen bereiken. Een paar jaar geleden werd er namens Diva Dichtbij een video gestuurd. Een digitaal optreden. Het zorgpersoneel heeft haar bed toen naar de ingang van de woonkamer gebracht en een zangeres zong toen speciaal voor haar wederom een Indisch liedje. Dit keer trilde ze vanuit emotie.'

'Ik probeer zelf ook liedjes met haar te neurien of fluiten met behulp van filmpjes. Ik weet zelf maar weinig van muziek, maar dat muziek echt verschil kan maken, weet ik wel. De diva raakte me recht in mijn hart toen ze voor mijn moeder zong.

Bekijk hier een kort interview met Theresa, naar aanleiding van ons optreden voor haar moeder in verzorgingstehuis de Bloementuin van Santé Partners.